یوگای کلاسیک

آنچه اغلب به عنوان یوگای کلاسیک ، آستانگا (یوگای هشت اندام) یا راجا یوگا نامیده می شود ، عمدتا نوعی از یوگا است که در یوگای سوترا بسیار تأثیرگذار پاتانجالی مشخص شده است. ریشه های سنت کلاسیک یوگا نامشخص است ، گرچه بحث های اولیه این اصطلاح در Upanishads وجود دارد.

بهترین سایت شرط بندی ایرانی

نام "Rāja yoga" (یوگای پادشاهان) در اصل نشان دهنده هدف نهایی یوگا ، سامادی بود ، اما توسط ویوکاناندا به عنوان یک مورد رایج محبوب شد. نامی برای Ashtanga Yoga ، هشت اندامی که باید برای رسیدن به سامادی تمرین شود ، همانطور که در یوگا سوترا شرح داده شده است. یوگا همچنین به عنوان یکی از مکتب های فلسفی ارتدوکس (دارسانا) هندوئیسم (آنهایی که وداها را به عنوان منبع دانش می پذیرند) در نظر گرفته می شود.

یوگای کلاسیک شامل معرفت شناسی ، متافیزیک ، اعمال اخلاقی ، تمرینات منظم و تکنیک های خودسازی برای بدن ، ذهن و روح است. معرفت شناسی (پرامانا) و متافیزیک آن شبیه مکتب Sāṅkhya است. متافیزیک یوگای کلاسیک ، مانند Sāṅkhya ، عمدتاً دوگانه است ، و این وجود دو واقعیت متمایز را نشان می دهد. اینها prakriti (طبیعت) است ، که منبع ناخودآگاه جاودانه و فعال جهان مادی است و از سه گون تشکیل شده است ، و puruṣas (اشخاص) ، آگاهی های کثرت که اصول هوشمندانه جهان هستند و چندگانه ، غیرفعال هستند و شاهدان جاودان.

هر شخص یک تمیز شخصی دارد ، که همان خود واقعی اوست ، شاهد و لذت دهنده و آنچه آزاد می شود. این سیستم متافیزیکی معتقد است که چرخه ها از طریق تعامل و شناسایی خود با عمل ، دوره هایی از تناسخ را تجربه می کنند. رهایی ، هدف این سیستم ، ناشی از انزوای (kaivalya) puruṣa از prakirti است ، و از طریق مراقبه ای حاصل می شود که خود را از اشکال مختلف (tattvas) prakirti جدا می کند. این با ثابت نگه داشتن امواج فکری فرد انجام می شود (citta vritti ) و در آگاهی ناب از استراحت. برخلاف مکتب هندوئیسم سوخیا ، که رویکرد عقل گرایی غیر خداباورانه / الحادی را دنبال می کند ، مکتب هندوئیسم یوگا مفهوم "خدای شخصی ، اما در اصل غیرفعال" یا "خدای شخصی" را می پذیرد (ایسوارا