سرطان

سرطان
یک مرور سیستماتیک 45 مطالعه را بررسی کرد که رابطه بین فعالیت بدنی و میزان بقای سرطان را بررسی کرد. طبق بررسی ، "[در آنجا] شواهد مداوم از 27 مطالعه مشاهده ای وجود داشت که نشان می دهد فعالیت بدنی با کاهش مرگ و میر ناشی از سرطان پستان ، خاص و سرطان روده بزرگ مرتبط است. در حال حاضر شواهد کافی در مورد ارتباط بین فعالیت بدنی وجود ندارد و مرگ و میر برای بازماندگان سرطان های دیگر. 

بهترین سایت شرط بندی ایرانی

شواهد نشان می دهد که ورزش ممکن است بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی بازماندگان سرطان تأثیر مثبتی بگذارد ، از جمله عواملی مانند اضطراب ، عزت نفس و بهزیستی عاطفی. [32] برای افراد مبتلا به سرطان که تحت درمان فعال هستند ، ورزش ممکن است تأثیرات مثبتی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی داشته باشد ، مانند خستگی و عملکرد بدنی. [33] این احتمالاً با ورزش با شدت بیشتر نمایان می شود. [33] اگرچه تنها شواهد علمی محدودی در این زمینه وجود دارد ، افراد مبتلا به کچکسیای سرطانی تشویق می شوند که به ورزش بدنی بپردازند. [34] به دلیل عوامل مختلف ، برخی از افراد مبتلا به کشاکسی سرطان ظرفیت محدودی برای انجام ورزش دارند. [35] [36] انطباق با ورزش تجویز شده در افراد مبتلا به کشاکسی کم است و آزمایشات بالینی ورزش در این جمعیت اغلب از میزان بالای ترک تحصیل رنج می برند.

شواهد در مورد تأثیر ورزشهای هوازی بر اضطراب و عوارض جانبی جدی برای بزرگسالان با بدخیمیهای خون شناختی بسیار نامشخص است. [37] تمرینات جسمی هوازی ممکن است در مرگ و میر ، در کیفیت زندگی و عملکرد بدنی تفاوت کمی داشته باشد. [37] این تمرینات ممکن است منجر به کاهش جزئی افسردگی شود. بعلاوه ، ورزشهای هوازی احتمالاً خستگی را کاهش می دهند