سلسله پیروزیها در Campeonato de Portugal

در سال 1928 اسپورتینگ برای اولین بار با پیراهن های راه راه افقی مشهور به رنگ سبز و سفید ظاهر شد ، ایده ای که از تیم راگبی گرفته شده است. این تغییر در طی یک تورنمنت در برزیل رخ داد ، اولین مسابقه برای یک تیم پرتغالی و به این دلیل بود که پیراهن بازیکنان راگبی در وضعیت بهتری نسبت به فوتبالیست ها (نیم شلوار استرچ نیم ، نیم سبز و سیاه) بود. پیامدهای این واقعیت ها حتی امروزه نیز قابل مشاهده است ، به مرور تی شرت ها به دلیل اصالت خود به شهرت جهانی دست یافتند. مدل راه راه افقی توسط سالازار کاریرا ساخته شد و از باشگاه فرانسوی Racing de Paris الهام گرفته شد که رنگ های آن سفید و قرمز بود. پس از بازگشت از برزیل ، فوتبالیست ها پیراهن بازیکنان راگبی را برگرداندند ، اما در اکتبر 1928 ، تیم فوتبال یک مسابقه با بنفیکا انجام داد ، در نیمه دوم آنها با لباس پیراهن بازیکنان راگبی ظاهر شدند. اسپورتینگ در این مسابقه پیروز شد و اینگونه بود که ... تجهیزات جدید متولد شد.

بهترین سایت شرط بندی ایرانی

سلسله پیروزیها در Campeonato de Portugal در دهه 30 from با عناوین چاپهای 1933/34 ، 1935/36 و 1937/38 ادامه یافت. در طی این دهه ، اسپورتینگ در زمینه های تنیس ، دوچرخه سواری ، راگبی (منطقه ای) ، تیراندازی ، هاکی روی غلتک (پیروزی در مسابقات قهرمانی کشور در سال 1937/38 - اولین دوره مسابقات) ، اسکیت ، ژیمناستیک و شمشیربازی نیز موفق بود.

آلفردو تریندا ، پیروزهای مختلفی را در مسابقات دوچرخه سواری متعدد بدست آورد ، در سال 1933 قهرمان ولتا a پرتغال شد: اولین پیروزی اسپورتینگ در مهمترین رویداد تقویم دوچرخه سواری پرتغال. خوزه آلبوكرك (فائیسكا) ، همچنین در سال 1940 قهرمان ولتا a پرتغال شد.

مهاجم افسانه ای فرناندو پیروتئو ، که اولین بازی خود را برای اسپورتینگ در سال 1937 انجام داد ، با 34 گل به عنوان بهترین گلزن مسابقات قهرمانی پرتغال ظاهر شد. وی در سالهای طلایی آینده برای اسپورتینگ چهره برجسته ای بود.

عصر طلایی
برای اسپورتینگ ، دهه های 1930 و 1940 افسانه بود. جام های ده دوره از هجده دوره مسابقات قهرمانی کشور و همچنین چهار دوره از سیزده دوره جام اعطا شده در پنجره این باشگاه برگزار شد. از فصل 47-1996 تا دوره 54-1953 ، اسپورتینگ در هفت مسابقه از هشت مسابقه پیروز شد و فقط یک بار شکست خورد ، در دوره 50-49. آنها سال Cinco Violinos معروف (پنج ویولن) بودند که نه تنها در کشور بلکه در خارج از کشور نیز مشهور بودند ، همراه با مربیانی مانند جوزف Szabo ، Robert Kelly ، Randolph Galloway ، Cândido de Oliveira ، Armando Ferrira ، Enrique Feandez و دیگران. نویسنده لقب سینکو ویولینوس روزنامه نگار و مربی تاوارس دا سیلوا بود و به خط حمله اسپورتینگ اشاره داشت که متشکل از آنتونیو خسوس کوریا ، مانوئل واسکز ، فرناندو پیروتئو ، خوزه تراواسوس و آلبانو نارسیسو پریرا بود. این فوتبالیست ها با شیوه بازی جمعی و کارایی خود با اعضای ارکستر مقایسه می شدند. در این دوره ، اسپورتینگ 123 گل (تقریباً 5 گل در هر بازی!) به ثمر رساند ، در یک قهرمانی که 14 تیم بازی کردند ، و فقط دو گل کمتر از امروز. قطعاً شکستن این رکورد سخت است. به عنوان مثال ، پیرروئو ، مهاجم ، هر 12 فصلی را که در آن شرکت می کرد با تعداد گل های بیشتری نسبت به بازی های انجام شده به پایان رساند!